“Mister Perkins, I find this morbid fascination of yours with your son’s dead quite disturbing.” In één van Rowan Atkinsons bekendste sketches speelt hij een schooldirecteur die kort daarvoor een leerling een fatale afranseling heeft gegeven en de vader niet alleen informeert, maar zelfs ter verantwoording roept: De vader zou zijn zoon niet goed hebben opgevoed.

Het christendom heeft ook een nogal morbide fascinatie met dood, en wel met de dood van Jezus. Het is Jezus’ dood voor en Jezus’ dood na. ‘Quite disturbing’, dus. Loop maar eens een rooms-katholieke kerk binnen: overal kruisbeelden, met Jezus er bloedend aan. Een huilende Madonna ernaast. Ik geniet daarvan. Terwijl schooldirecteur Atkinson steeds probeert het gesprek over de verantwoordelijkheid van vader en zoon te voeren, wil vader alleen alles weten van zijn zoons dood. Misschien had hij The Passion of the Christ even moeten kijken, die film geeft een goed beeld van een ‘fatal beating’.

Christenen zijn vaak geneigd te focussen op Jezus’ sterven en zijn opstanding. Maar ’s vaders verantwoordelijkheid is net zo interessant: Jezus stierf naar de wil van zijn vader. Een fatale afranseling vanwege het kwaad van de mensheid, vanwege het kwaad van ons. De schuldigen kruisigden degene die de schuld vergaf. Misschien onnodig, want wat als God de mensheid beter had opgevoed? Of: “I wondered then, as I wonder now, if [humanity] might not have turned out very different indeed if you had administered a few fatal beatings earlier.” Bijbelvreters kunnen denken aan namen als ‘de Kanaänmethode’ of ‘de Noachmethode’. Niemand van ons zou het overleefd hebben.

Bekijk hier Fatal Beatings, Rowan Atkinsons beroemde sketch, terug.

Voor de Gastendienstkrant van evangelische gemeente Berea De Maten.