Veel is onduidelijk sinds Griekenland zijn schulden niet langer afbetaalt en een ruime meerderheid van de Griekse bevolking de inmiddels verlopen plannen van de eurogroep afgewezen heeft. Eén ding is echter helder: Griekenland kan zijn schulden niet afbetalen.
De politieke leiders van de eurogroep moeten daarom toewerken naar een zo ordelijk mogelijk faillissement van Griekenland, met daarbij vanzelfsprekend een forse afboeking van de veel te hoge schuldenlast, en een zo snel mogelijke wederopbouw van de Griekse instituties, in het bijzonder de belastingdienst en de politie. Dat zal gebeuren binnen de euro, want er is geen enkel instituut binnen de Europese gemeenschap met het mandaat om een mede-euro-lid uit de eurogroep te verwijderen, behalve de soevereine Griekse staat zelf, en die heeft daar niet de wil toe en hier geen belang bij.
Nadat de wederopbouw van Griekenland in gang is gezet, dienen de Europese instituties hun democratische legitimiteit te vergroten. Mits deze instituties hun grenzen kennen, hoeft dit geen afbreuk te doen aan de soevereiniteit van de lidstaten. De Europese politiek moet daarbij de belangen van private partijen zoals banken niet boven de belangen van staten stellen. De banken moeten zodanig opgeknipt worden dat zij niet langer ’too big to fail’ zijn en de Europese Unie moet gezamenlijk de macht van de al te machtige multinationals breken.
De Europese en nationale instituties moeten zorgen voor samenwerking tussen de lidstaten, in plaats van prijsconcurrentie tussen de lidstaten. Europa heeft nu de kans om te kiezen voor een Europa van gelijke kansen en sociale mobiliteit, in plaats van voor het Europa van Thatcher dat het afgelopen decennium de scepter heeft gezwaaid. Het is de hoop dat het ervan komt voordat er nog meer schade aangericht wordt.
Het eerste deel van wat ik hier schrijf is relatief gemakkelijk. Griekenland krijgt de zwaarste klappen, zoals ook nu al het geval is, maar zij hebben in ieder geval perspectief op een betere toekomst. De Europese landen krijgen minder terug, maar dat is maar een relatief klein deel van hun begroting, sommige landen zouden het binnen een jaar kunnen afschrijven. Het tweede deel, de hervorming van EU en eurogroep, dat is het moeilijke deel van de opdracht. Nietemin noodzakelijk.
En lees vooral het interview met Thomas Pikkety over de schulden van Griekenland en Duitsland.
Geef een reactie