UNESCO en een resolutie die niets ontkent

jeruzalem, afbeelding Harold haven brown

De velen die briesend UNESCO aanvallen vanwege een vermeend ontkennen van de joodsheid van de Tempelberg of, zoals De Telegraaf het schrijft: ‘het in twijfel trekken’ daarvan, hebben volgens mij de betreffende resolutie helemaal niet gelezen. Wie de resolutie (pdf, met dank aan De Volkskrant) leest, ziet namelijk dat hier helemaal geen sprake van is.

In de eerste twee paragrafen (allemaal genummerd, dus ik zal verder naar de nummers verwijzen) verwijst de resolutie naar eerdere afspraken en rapporten van UNESCO, in paragraaf drie noemt de resolutie hoe belangrijk de oude stad Jeruzalem is voor de drie grote monotheïstische religies. In paragraaf vier betreurt UNESCO het dat Israël eerdere beslissingen van UNESCO over (delen van) Jeruzalem niet heeft uitgevoerd en betreurt opnieuw in punt vijf dat Israël tegen het verzoek van UNESCO in door blijft bouwen in oost-Jeruzalem, met name in de oude stad. Deze paragraaf is belangrijk omdat UNESCO Israël ook benoemt als de bezettende macht en dus feitelijke machthebber in oost-Jeruzalem en dus verantwoordelijk, wat de resolutie nog een aantal keer herhaalt.

Vanaf paragraaf zeven gaat de resolutie in op specifiek erfgoed, namelijk de islamitische heiligdommen. De inhoud van deze paragrafen komt erop neer dat Israël moet stoppen de toegang tot de islamitische heiligdommen te frustreren, onderhoud en herstel van deze heiligdommen mogelijk moet maken, de autoriteiten over deze heiligdommen de kans moet geven deze autoriteit uit te oefenen en moet voorkomen dat rechts-extremisten deze heiligdommen bestormen. De resolutie verwijst daarnaast nog naar een aantal specifieke gevallen, waarbij de heiligdommen voor enige tijd volledig werden afgesloten of islamitische burgers of geestelijken werden lastiggevallen, gearresteerd of verwond en de moskeeën werden binnengedrongen door Israëlische militairen.

[mailpoet_form id=”3″]

Het is weinig zinvol om alle punten van de resolutie na te lopen. Helder is dat de resolutie kritiek heeft op Israël in haar omgang met de islamitische heiligdommen, dat deze kritiek gaat over concrete en gedeeltelijk structurele misdragingen van Israël en dat men Israël aanspreekt op haar verantwoordelijkheid als bezettende macht.

De voor joden belangrijke Klaagmuur wordt in het geheel niet genoemd, vermoedelijk omdat UNESCO niet vreest voor het onderhoud of de toegang hiervan. Dat is ook niet zo gek, want de Klaagmuur is voor Israël zelf heel belangrijk. Ook wordt niet genoemd dat de Rotskoepel op de plaats staat waar vroeger zeer waarschijnlijk het joodse Allerheiligste van de Tweede Tempel stond en de Israëlische benamingen van deze plaatsen komen niet in de resolutie voor.

Natuurlijk valt er over te discussiëren of de joodse heiligdommen niet explicieter in deze resolutie besproken hadden kunnen worden of over hoe de plaats van het Allerheiligste zowel voor joden als voor moslims toegankelijk gemaakt zou kunnen worden. Zakelijke discussie is altijd mogelijk. Maar alle Israëlische propaganda ten spijt, gaat deze resolutie over reëel bestaande problemen waar Israël weldegelijk verantwoordelijk voor is en anti-Israëlische of anti-joodse uitgangspunten heb ik in de hele resolutie niet kunnen ontdekken. De mensen die nu zo woest ageren tegen deze resolutie en tegen UNESCO moeten eens bij zichzelf te rade gaan en zich afvragen of zij zich niet erg gemakkelijk voor het karretje van de Israëlische propagandamachine laten spannen.

Afbeelding: Harold Haven Brown, 1928

, ,

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.