Ooit geschreven voor Ikhouvantheater.nl, maar daar inmiddels uit het archief verwijderd.

Vorig jaar keerde Chi Coltrane met een album (Yesterday, Today & Forever) en een Europese toer na twintig jaar terug in de actieve muziekwereld. De vele fans van vroeger stroomden massaal toe. Met de Oktobertour probeert de ‘Queen of Rock’ datzelfde kunstje te herhalen. Met wisselend succes.

In de jaren zeventig en tachtig scoorde Coltrane een aantal hits, waaronder Thunder and Lightning, Go Like Elijah en You where my Friend. Tijdens de toer wordt ze begeleid door Aurélien Ouzoulias, van jazzband Mörglbl op drum en Antoine Rognon, die sinds 2000 bassist is van extreme metalband Symbiosis. De bijna 62-jarige Coltrane zingt en speelt piano.

Het eerste opvallende is de stem van Coltrane. Soms lijkt het alsof ze de longen uit het lijf schreeuwt, soms zingt ze opvallend zachtjes en breekbaar. Maar nooit klinkt er iets van warmte in door. Emotie zit er genoeg in haar stem, dat zeker, maar het is kille, onpersoonlijke emotie. Die stem in combinatie met het pianospel, waarbij vooral de hoge tonen worden aangeslagen, levert een ijskoud geheel op. Het ijzersterke spel van drummer Ouzoulias en bassist Rognon, die soms ook de contrabas ter hand neemt, brengt het geheel op een stevig rock niveau.

Ondertussen blijft het moeilijk, rockmuziek in een theater. Het concert blijft wat tam, mede doordat het publiek op de stoelen blijft zitten en er daardoor weinig contact tussen Coltrane en het publiek ontstaat. Ze doet wel daar haar best voor. Pas als het concert feitelijk afgelopen is staat het publiek als één man op voor een staande ovatie. Voor de toegift (Go like Elijah en Myself to You) blijft het publiek staan. Dan pas komt het concert echt los.

Chi Coltrane is met haar muziek zeker uniek. Haar stem is nogal anders dan die van de meeste zangeressen, maar ook de combinatie van piano met het snelle en afwisselende drumwerk van Ouzoulias en het soms vuige en soms zeer rustige baswerk van Rognon, maakt deze band anders dan andere bands. Haar liedjes hebben iets dat blijft hangen, veel meer dan bij veel moderne rock. Zeker de nieuwe hit Yesterday, Today & Forever is er een met karakter.

Vermoedelijk vergeven de meeste mensen het haar wel dat ze soms een noot mist tijdens het pianospelen en dat ze niet meer zo zuiver is als in 1972. Voor Chi Coltrane beginnen de jaren te tellen. Dat is ook te zien als ze het podium opkomt, in de kleren die voor haar net te strak zijn, en te horen aan haar stem, die soms overslaat. En een enkele keer is ze haar muziek kwijt, waarbij ze er door de andere bandleven bovenop geholpen wordt. Ondertussen speelt ze wel haar grootste hits en enkele liedjes die ze naar eigen zeggen nooit eerder op toer gespeeld heeft, zoals Myself to You en Wheel of Life.

Coltrane kondigt zichzelf op de website aan als de ‘Queen of Rock.’ Dat is wat overdreven. Er zijn zeker meer steengoede rockzangeressen, zoals bijvoorbeeld de Nederlandse Sharon Den Adel van Within Temptation. Veel van de jongere zangeressen maken ook nog eens minder fouten. Tegelijkertijd is Coltrane een zangeres met karakter. Niet alleen haar stem heeft karakter, ook de manier waarop zij na twintig jaar een comeback heeft gemaakt in de muziekwereld getuigt van karakter. En met de nieuwe Chi Coltrane mag zeker rekening gehouden worden.

Gezien in De Lampegiet in Veenendaal
11 oktober 2010
3 sterren

Ik hoop de komende tijd meer artikelen uit de oude doos te plaatsen, het is jammer als artikelen waar ik trots op ben nergens meer te lezen zijn. Afbeelding: screenshot van Youtube, Chi Coltrane live yn Noardewyn @ Omrop Fryslân.